چنانچه از گاز استیلن به عنوان سوخت گازی استفاده شود، فرایند جوشکاری اکسی استیلن (Oxy Acetylene Welding : OAW) نامیده می‌شود. فلزاتی که معمولاً از جوشکاری گازی جوش داده می شوند، فولادهای ساده کربنی و فولادهای کم آلیاژی هستند.
جوشکاری گازی
همه ما بارها و بارها با کلمه جوش و یا عمل جوشکاری رو به رو شده ایم. امروزه جوشکاری انواع مختلفی دارد که برای شرایط و اجناس مختلف این جوش ها به کار برده می شود. جوشکاری گازی یا به عبارتی دیگر (Gas Welding) فرآیندی است که در آن بر اثر احتراق یک سوخت گازی و اکسیژن ، شعله ای در مشعل جوشکاری ایجاد می شود که حرارت لازم را برای ذوب فلز پایه و فلز پرکننده فراهم می کند. لبه های ذوب شده ی قطعات پس از انجماد، اتصال جوش ایجاد می کنند. برای افزایش دمای شعله به جای هوا از اکسیژن خالص استفاده می شود، زیرا نیتروژن موجود در هوا حرارت را جذب کرده و منجر به کاهش گرمای ایجاد شده می گردد.
فرایند جوشکاری گازی
فرایند جوشکاری گازی نیز از لحاظ کلی مانند دیگر شیوه های جوشکاری است به این صورت که، شعله در این فرآیند از دو بخش مخروط داخلی و پوشش حفاظتی تشکیل می‌شود. چنانچه از گاز استیلن به عنوان سوخت گازی استفاده شود، فرآیند جوشکاری اکسی استیلن (Oxy Acetylene Welding : OAW) نامیده می‌شود. در برخی مواقع احتمال استفاده از فلاکس برای اکسید زدایی و تمیز کردن سطوح فلزاتی که قرار است به هم جوش داده شوند، نیز وجود دارد.
فلزاتی که معمولاً بوسیله جوشکاری گازی جوش داده می شوند، فولادهای ساده کربنی و فولادهای کم آلیاژی هستند. واکنش احتراق در شعله در دو مرحله صورت می‌گیرد که گرمای ناشی از آن تأمین کننده حرارت مورد نیاز برای جوشکاری گازی است. حرارت لازم در این روش از واکنش شیمیایی گاز با اکسیژن بوجود می‌آید. حرارت توسط جابجایی و تشعشع به کار منتقل می‌شود. قدرت جابجایی به فشار گاز و قدرت تشعشع به توان چهارم درجه حرارت شعله بستگی دارد.
آیا شما با مزایا و معایب جوشکاری گازی آشنایی دارید؟جهت مطالعه کامل این مقاله وارد لینک شوید.